Tiepetjes

Op het forum van fiets.nl is er een topic over de verschillende soorten fietsers, de verschillende stereo typen zijn echt raak. Nu ben ik daar ook al een tijdje naar aan het kijken. Zo ben ik een tijdje terug gered door type “oude mannetjes” en word ik doodmoe van type “gemiddelde snelheid”. Wat ik zelf voor type ben weet ik niet, wat dat betreft heb ik een beetje een blinde vlek. Ik noem mezelf een polder trapster en dat doe ik in een soort valse bescheidenheid neigend naar schaamte omdat ik niet altijd mooi meekom. Ik ben onzeker en moet er vaak aan herinnerd worden dat ik nog maar net fiets.


Wat mij wel opvalt is dat ik fietsers en hun soort weet te onderscheiden en dat ik nu ook eerlijker naar ze kijk. Vorig jaar ging ik eens fietsen met een vrouw tegen wie ik ontzettend opkeek wegens haar fietsstijl en haar materiaal loog er niet om. Inmiddels doe ik hetzelfde als zij vorig jaar en zie ik mezelf niet als held, dus misschien was deze vrouw ook wel gewoon een poldertrapster.


Dan is er nog het wedstrijdrennertje, een toffe gast die zich niet hoeft te bewijzen en mij , een sinds kort fietsende vrouw van over de dertig, er niet perse vanaf wil rijden. Hij en zijn soortgenoten rijden, helaas, zonder helm, in teamkleding op een nette “fiets-voor-een-jaartje”, ze laten mij mijn gang even gaan als ik aanzet en laten me genieten van mijn 15 seconds of fame en met een rustige tred en een warme glimlach halen ze mij na een tijdje in. Na een rit met hen ben ik wel eens bang dat ze me een enorme sukkel vinden. Maar ze hebben dat niet nodig, ze weten al dat ze goed zijn en willen best nog wel een keer met mij fietsen.


Dan is er de helaas nooit prof geworden wielertoerist en de op latere leeftijd begonnen sportieve, ziet u mij wel, man. Het zijn deze twee laatste types die ergernis bij mij oproepen...


Laat ik het volgende zeggen, de gemiddelde snelheid over een bepaalde afstand zegt bitterweinig als je daarbij je gemiddelde hartslag en de pijn in de benen en de snelheid van het herstel niet deelt. Pronken met 1 lange rit per week stelt niets voor zonder daarbij te melden wat de trainingsarbeid van de rest van de week is. In het wiel hangen met tegenwind bij een magere net fietsende dame is niet cool, sterker nog het is schaamteloos.


Als ik terug kom van een ritje en er wordt gevraagd naar mijn stats en ik deel ze om vervolgens te horen dat het wat magertjes is, vraag ik me altijd af of zo’n manspersoon een blik heeft geworpen op mijn trainingsschemaatje.  En of hij zich wel afvraagt waar hij deze autoriteit vandaan denkt te kunnen halen.


Neem bijvoorbeeld vorige week. Maandag heb ik 30 km voluit gereden, dat was mijn rondje van die dag, berezwaar om in zo’n hoge intensiteit te rijden. Donderdag in de kou 70 km gepakt en het moeilijk gehad, de kou vrat energie, het hoofd wilde niet en ik had het gevoel af en toe stil te staan. Gisteren rond de 80 km gereden en dat was fijn. De rit van 80 km was best indrukwekkend in iets minder dan 3 uur, maar wat zegt dit nu over mij als fietser?


De statistieken als een soort verlengde van je BMW op tafel leggen is niets bijzonders. Jezelf vergelijken met andere rijders is niet nuttig voor een toerist. Feit is: er zullen altijd mensen zijn die beter rijden en ook mensen die zwakker rijden, wat zegt dat nu over je eigen waarde?


Mijn rit beoordeel ik op een aantal punten, ja ik kijk naar mijn snelheid, ja ik kijk naar de afstand en de hartslag, maar ik kijk ook naar hoe snel mijn herstel is, hoe ik van de fiets stap en wanneer ik me weer fris op de fiets voel. Ik kijk naar mijn koppie, hoe heb ik de rit doorstaan? Heb ik rusteloos lopen jagen of was ik in concentratie en reed ik mijn eigen rit? Geniet ik van mijn sport? Voel ik me beter over mezelf?


Beste dikke mannen op te dure fietsen, de waarde van een poldertrapper zegt niets over de waarde van een net niet prof als jij, als je jezelf wilt meten aan de ander dan stel ik je een daglicentie en een wedstrijdje voor. Maar laat je stats van tafel als je ze neerlegt om ermee te schermen. Houd de lippen stil en laat de benen spreken en ….. bedenk je dat een goed gesprek er niet eentje van schreeuwen hoeft te zijn, communicatie is ook luisteren. Fietsen is geen one man show, tenzij je Fabian of Alberto heet en oppermachtige benen hebt.