Ik kan - logisch zo na zeven keer schaatsen - nog geen pootje over. Om het te leren ben ik nu in de bochten, voeten naast elkaar, aan het leren hoe het voelt om de bocht te rijden. Na een paar keer begrijpt mijn linker been het wat beter.
Het schijnt dat ik er gevoel voor heb, dat schaatsen. het enige gevoel wat ik nu heb zijn blubberbenen. Mijn eigen schuld, ik moest zonodig na de eerste, tweede en derde keer verzuren nog ene paar rondjes doen.... net zolang totdat ik nauwelijks meer bleef staan..... en toen was er chocomel!
Geen tranen voor mij vandaag.... maar gewoon een grote grijns.
Respect! en mooie actiefoto van je. Dat pootje over zit bij mij nog lang niet in het systeem en ik schaats best veel momenteel en heb het ooit aangeleerd in mijn jeugdjaren. Ga zo door en wie weet ontmoet ik je nog eens op de schaatsbaan bij de volgende schaatsbijeenkomst! Ik wil a.s. donderdag weer naar Flevonice want dan zijn de temperaturen weer gedaald en is het droog en dus goede hoop!
ReplyDelete