Complete hysterie…. uiteraard Italiaans, dus een pleonasme. Dat Cavendish met een afbeelding van een pin-up rondrijdt, begrijp ik: die man verdient zijn geld op de fiets, laat hem ook een keer een pleziertje hebben. Ik zit in zijn lijn: mijn stalen ros wil ik ook nog steeds herbouwen en op het frame wil ik een mooi ontwerp met de letters “Ride with Rose”.... Ik ben dol op mooie spulletjes. Mijn fietsschoenen bijvoorbeeld daar zit in het kliksysteempje waarmee ik de schoen strakker zet, een hartje verwerkt. Die schoenen zijn al heilig verklaard en staan standaard in zicht op een veilige plek, zeker niet op de grond!
Vanuit mijn liefde voor mooie spulletjes ga ik regelmatig langs winkels en vraag ik of ze nog iets nieuws hebben. En dan krijg ik het vaak ook wel te zien, zoals die ene keer toen die monteur liet zien hoe mooi een bepaalde fiets gespaakt was (red.: zie het stukje over jongensdingen): het is voor mij een belevenis om die dingen te ervaren en in een foto of tekst vast te leggen wat al mijn zintuigen voelen, waarnemen, ondergaan …..
Zo zag ik een tijd geleden bij Lohman een stuur liggen van rond de 800 euro, van dat bedrag kan je een aardige fiets kopen, type instap model. Dit Cinelli stuur was simpelweg de belichaming van de Italiaanse hysterie met een hoog kitschgehalte.
Het stuur is zo dat als het op je fiets zet en je rijdt ermee rond, je continue door een katachtige wordt aangekeken.
Niet alleen de ogen van het beest zijn op het stuur ge-airbrushed maar ook de naam van de renner, alsof het persoonlijk gesigneerd is.
Dit stuur van Cinelli zal vast niet het nieuwste van het nieuwste zijn, voor velen zelfs wel oud nieuws, maar voor mij is het godallemachtig-prachtig! Ik heb het net ontdekt, ben verbaasd en tegelijk draait mijn maag zich om. Het is zo lelijk... dat het eigenlijk weer mooi is. Stel je voor, dat stuur op mijn fiets, maar dan wel moeite hebben om de rest van het ploegje bij te houden.
Een bezoek aan de Cinelli site levert het volgende op... het is een limited edition, ze zijn genummerd en verkrijgbaar in de maten 100/40 tot 140/44 en voldoende maten er tussen in. Het is dan gemaakt van carbon en T700 en de airbrush is dan met de hand gedaan. Dat mag allemaal wel voor die prijs.
Heel slim: aan de basis van het stuur - daar waar normaal gesproken de stuurpen zit -die bij dit stuur een onderdeel uitmaakt - zit een stickertje met het logo. Een verstandige move: deze sturen staan er immers om bekend dat de lak op die plek altijd scheurtjes gaat vertonen. Op zich niet erg, wat de veiligheid van het stuur betreft: door de spanning en de krachten die er op het stuur komen, kan dit gebeuren. Het is alleen een beetje zuur als je zoveel betaalt voor zo’n stuur.
Voor mij is het een artikel dat thuis hoort in een vitrine, in de hal bij een fietsfanaat, samen met een paar andere bijzondere fietsartikelen. Het is zo bijzonder kitsch dat ermee rijden eigenlijk al zonde is. Ik heb er echt geen geld voor, daarbij staat mijn hal al vol met mijn fietsen. Ik verlekker me dus af en toe aan dit stuur in die vitrine vol mooie fietshebbedingetjes. Is het hysterie of drama?
No comments:
Post a Comment