Tuesday, January 5, 2010

Babyolie

Als een kledingstuk niet warmer dan op dertig graden gewassen mag worden omdat het krimpt boven de dertig graden, hoe kan het dan dat het niet krimpt terwijl ik het aan heb en mijn lichaamstemperatuur ergens rond de 37 graden is?
Hoe kan het dat een hond het irritant vind als je in zijn gezicht blaast, maar het lekker vind om in de auto met zijn hoofd uit het raam te hangen terwijl de auto rijdt?
Als olijfolie is gemaakt van olijven en zonnebloemolie gemaakt is van zonnebloempitjes, waar is babyolie dan van gemaakt?


Niets is wat het lijkt, lijkt het wel. Een absoluut in Januari kan verworpen worden in Juni en vergeten zijn in September. Misschien hervonden in December, maar ondertussen zijn we met z’n allen al verder gegaan dus tegen de tijd dat het weer Januari is, is het al niet meer relevant.
Evolutie.


Om tot het beste inzicht te komen had Plato de ledigheid van het bestaan nodig en ik wil vandaag een inzicht vinden, maar ik heb het veel te druk, te veel vragen, vormen van houvast en verantwoordelijkheden, plichten, rechten, feiten, werkdruk, prestatiedruk, plezier, vrienden, impulsen en nog veel meer andere nutteloze zaken om überhaupt ook maar een glimp van die ledigheid van het bestaan op te kunnen vangen. Dus in vredesnaam, hoe zal ik tot een inzicht kunnen komen?
Veel van mijn creatieve schrijfsels zijn een reactie op wat anderen voor mij deden, een reactie op de maatschappij, een hobby, een tv interview, allemaal reactie. Oftewel een primaire uiting van een innerlijke prikkel veroorzaakt door een reactie van een verandering in het externe. Zo kom ik er toch nooit uit?


Voor mij zijn de momenten in stilte op de fiets zeker dicht bij het ledige van het bestaan, mijn hoofd is dan op z’n aller, aller leegst. En dat is al heel wat en ik heb ook wel wat aan moeten schaffen om dat zo te krijgen. Waar ik me eerst druk maakte om mijn hartslag verteld mijn Polar me nu dat het best goed zit, dat ik nog wel wat meer kan doen. Waar ik me druk maakte om mijn snelheid, verteld het zelfde apparaatje me dat ik inderdaad weleens sneller ben gegaan en waar ik dacht dat ik heel langzaam trapte zie ik nu aan het eind van de rit dat mijn gemiddelde cadans rond de 96 zit, dus daar hoef ik me ook geen zorgen meer om te maken.
Een aantal routes ken ik nu goed en maak me niet meer druk over wat er na de bocht komt, ik heb wat meer vertrouwen en aanschouw de schoonheid van Noord Holland. Op de fiets vind ik mezelf, mijn grenzen, ga ze over en vind ik vrolijkheid, energie.
En inderdaad na een paar weken niets doen en nu weer wel rondrijden merk ik dat ik ook beter met de drukte van het bestaan om kan gaan als ik mijn uitlaatklep heb.
Koek en ei, zal je zeggen.


Echter, niets is wat het lijkt, lijkt het wel.


Waarden veranderen.


Koud in Augustus is bloedjeheet in December of Januari.


Fout in 2005, is hip in 2007, is comfort in 2009 en is standaard in mijn leven in 2010.


Alle waarden die ik aanneem of opstel zijn veranderlijk of ze zijn beïnvloedbaar, dus mijn zekerheid die mij veiligheid geeft is een illusie. Verander de omstandigheden en de waarden, die eens zo logisch en absoluut leken, vervagen langzaam.


Neem nou die Polar van mij en de andere fietscomputer die op mijn andere racefiets zit. Ze geven hele exacte waarden en ik kan blijven binnen een norm die voor mij gezond is en ik hoef me nergens zorgen over te maken, tenminste het grootste gedeelte van het jaar. Momenteel niet, want het is koud. Dus mijn lichaam is ontregeld, de Polar is ontregeld, er ligt ijs op de wegen, dus de weg is ontregeld. Als er zoveel factoren veranderen, waar kan ik dan nog op bouwen? Mijn Polar gaf aan dat ik van de week een snelheid had bereikt van 72 km per uur, op een vlak stuk met kou en tegenwind, dat kan niet. De andere fietscomputer gaf aan dat ik in de stad, tussen twee stoplichten in, een snelheid behaalde van 132 km per uur, ONMOGELIJK! Hoe komt dit? De Polar raakt in de war door de lage temperatuur.
Waar kan ik dan nog op bouwen? Het enige wat ik kan doen is vertrouwen hebben en doortrappen tot het weer lente is en ervan uitgaan dat ook ik de juiste keuzes kan maken. Zo simpel is het.


Maar ja, niets is zoals het lijkt, lijkt het weleens en dan slaat de twijfel toe.


Niets is zo veranderlijk als een Rose en net als bij de Polar zijn mijn nummertjes en feitjes ook beïnvloedbaar als de omstandigheden maar genoeg veranderen.
Neem nu vandaag, ik ben jarig, tien jaar geleden dacht ik dat mijn leven over was rond mijn dertigste, echter in Oktober 2006 heb ik mijn leven totaal omgegooid en merkte ik dat mijn echte leven pas begon rond mijn dertigste. Vandaag ben ik 33 geworden en ik denk dat mijn leven echt over zal zijn rond mijn veertigste.
In het begin van de jaren negentig woonde ik bij mijn ouders in een dorpje op de veluwe en was ik op en top puber, een tasje van de Zeeman, ook al zaten er slechts een paar sokken in, was een soort van dodelijk zonde en mijn moeder mocht alleen verder lopen. Vandaag, in 2010, heb ik sokken van de Zeeman aan, pantoffels van de Blokker en een t-shirtje van de markt, let wel, ik loop nog in mijn pyjama.
In 2002 lag ik met mijn beste vriendin in Augustus op het strand bij de Republiek en kwam haar vader aanzetten in een fietspak, lekker een man van rond de vijftig in het lycra gestoken. Ik schaamde me dood toen hij bij ons stond. Vandaag, in 2010, hangen er aan mijn wasrekje twee, nee drie van die strakke fietsbroeken te drogen en ze zijn van mij en ik heb ze zo uitgekozen dat ik er strak uitzie op de fiets. Ik heb zelfs een helmutsje dat er uit ziet als een soort lycra condoom om mijn hoofd.
In 2005 was ik mijn zakenpartner aan het uitlachen omdat ze op Uggs liep en in December 2009 heb ik zelf 325 euro uitgegeven aan een paar Uggs. En de grap is dat ik nooit jurkjes droeg met een legging eronder, sinds ik deze Uggs heb doe ik niets anders meer, ik draag ze als ik thuis ben, als ik naar buiten ga, met een jeans, een trainingsbroek, een legging.
En daar gaat dit ook over, die Uggs, die dingen zijn de belichaming van mijn veranderlijkheid en de vergankelijkheid van mijn waarden en normen. Waar is Rose? Ach die waait vast ergens met alle winden mee en dat is okay. Die Uggs zitten zo ONGELOVELIJK lekker!
Waarom heb ik ze niet eerder gekocht? Omdat ik zelfopgestelde normen en waarden had met betrekking tot cool en niet cool. Ik dacht er goed aan te doen geen Uggs te kopen en ik weet nu wel beter.


Dit stukje begon zo goed en diep geworteld in de filosofie met betrekking tot het echte bestaan en de ledigheid ervan en het eindigt met Uggs, is dat niet zonde?















































Diep geworteld in de filosofie?




pfffft




niets is wat het lijkt, lijkt het.



































Hier wat plaatjes die ik op internet vond.


Uggs, hulde aan de ledigheid van het bestaan!

No comments:

Post a Comment