Een hartslagmeter voor mijn persoonlijke leven.

Het is bij mij meestal zo dat er of gereden wordt op mijn fiets, of er wordt gewerkt. Vandaag ben ik aan het werk. Eigenlijk aan het studeren.

Ik ben aan het lezen over inductie en deductie. Dat zijn manieren om via logische denkwijzen tot een conclusie te komen. Inductie gaat van het bijzondere naar het algemene en deductie gaat van het algemene naar het bijzondere.

Bijvoorbeeld, deductie:

Fietsers hebben een strakke kont.

Rose is een fietser.

Rose heeft een strakke kont.

Dat laatste is dan mijn conclusie. Stel ik heb 5 fietsers en alle 5 hebben ze een strakke kont dan zou ik aan de hand van die strakke kontjes mogen stellen dat ik zelf als zijnde fietser ook een strakke kont heb. Nu als jij nu een fietser erbij haalt die geen strakke kont heeft, dan heb ik een probleem, want dan slaat mijn conclusie nergens meer op, want niet alle fietsers heben een strakke kont, dus kan ik ook niet automatisch stellen dat ik een strakke kont heb omdat ik fietser ben. Dus laat die fietser met blubberbillen uit mijn wereld, want ik vaar wel bij het idee een lichaam van een godin te hebben. Het motiveerd me asl ik weer eens door weer en wind de fiets op moet terwijl ik liever chocolaatjes eet terwijl ik een dvd-tje kijk.

Ik denk niet dat ik met een voorbeeld als het bovenstaande een studie kan afronden, maar het vult toch weer wat digi pagina's op het wereldwijde web en zo heb ik mijn "15 minutes of fame".

Wat me toch enorm opvalt is dat fietsen op alles in het leven valt toe te passen, net zoals de levenslessen die ik al opdeed mij bijstaan in het fietsen. Vandaag ergerde ik me dood aan mezelf omdat ik zo traag ben met het lezen en leren, ik lig al een week achter op schema. En uiteraard maak ik me zorgen om dan het examen niet te halen.

Dat is best grappig.

Met het fietsen heb ik een Cateye op mijn stuur, die meet mijn snelheid, ik heb zelf voor een snelheid gekozen die ik in iedergeval wil rijden.

Om mijn pols zit een Polar, een klokje waarop ik ook mijn hartslag kan aflezen, zodat ik mezelf niet dood fiets en daarbij is het mooi om op hartslag te trainen want dan haal ik meer uit mijn training, maar dat is een ander verhaal.

Ik rijd mee met bijvoorbeeld de Dam tot Dam fietsclassic, een rit van 150 KM. Deze rit is voor de lol er zit geen wedstrijd element in.

Nu stel nou dat ik slechts 25 KM per uur rijd en mijn maatstaaf ligt hoger, dan zou ik dus harder moeten fietsen.

Echter mijn Polar geeft aan dat ik een hartslag heb die aangeeft dat ik best leuk rijdt en ik nog een beetje rustig aan zou moeten doen want ik ben niet heel fit, of ik heb net een sprintje getrokken, dan zou ik dus rustig moeten blijven rijden.

Die twee gaan niet samen, volgens de Cateye en mijn waarden moet ik harder, volgens mijn Polar en mijn verstand moet ik rustig aan doen.

Dan is het dus tijd om te kijken naar het doel. Ik was de Dam tot Dam fietsclassic, zonder enig wedstrijd element aan het rijden, wat is daar het doel van? Volle bak als eerste over de finish? Of een prettige tocht?

Voor mij is de Dam tot Dam fietsclassic een prettige tocht.

NU als het een prettige tocht is en mijn Polar verteld mij rustig te doen, terwijl mijn Cateye mij verteld er wat meer boven op te gooien, naar welke zal ik dan luisteren.

Is het mogelijk om met een te hoge hartslag een prettige rit te rijden? Niet echt, dat heet stuk gaan en het is naar, het brengt je in een pijnlijke twilightzone terwijl je nog wat kilometertjes door moet trappen.

Is het mogelijk om wat langzamer te rijden dan ik wil, maar wel te genieten van de rit? Jazeker.

Nu mijn studie, ik doe dit naast mijn werk op mijn 32 ste en ik hoef niet op tijd klaar te zijn. Ik ben dit aan het doen omdat ik graag alsnog gebruik wil maken van mijn capiciteiten en omdat ik graag studeer. Al met al een soort prettige rit. Ik doe mijn best.

Mijn Cateye in dit verband is mijn studieschema, dat ik mezelf heb opgelegd, mijn hartslagmeter is hier mijn leven, dat opzich al behoorlijk vol zit.

Ik hoef niet te knallen, ik hoef alleen maar mijn best te doen. Ik hoef niet bij de beste tien te horen, want het is geen wedstrijd.

Hoe ongelovelijk tof is dat?

Dit stukje schrijven is voor mij de pauze, even wat anders doen, ik heb geen haast.

Voor de fietsers onder ons, ik kan haast niet wachten totdat ik genoeg geld heb voor een cadans meter, zodat ik een rit meer gecontroleerd op souplesse kan gaan rijden, op een licht verzetje naar boven tikken. Wacht maar totdat ik die kennis op mijn leven toepas, ik ben een Goeroe in wording.