Van Amsterdam naar Zurich, met trein 1 naar een dorpje, met een boemeltje naar het andere dorpje. Heerlijke Zwitserse bergdorpen trekken voorbij terwijl we met treintje 3 rijden naar de opstapplaats naar Livigno. Het laaste deel van de reis is met het postbusje over een bergpas en door een tunnel. Livigno is alleen te bereiken via Zwitserland... een soort belastingvrij promised land... of house of horror als je een nederlands fietsmeisje bent.
Collega Wouter is al ervaren en met zijn collectoritem waardige Trans Alp tas lijkt hij hier thuis te horen.
Ik daarintegen weet met mijn magere glimlachje niet te verhullen dat ik zover uit mijn comfort zone ben dat ik deze nieteens meer zien kan.
Boven op de berg bij het Livigno Bikepark lijkt het er allemaal zoet uit te zien. Een beetje kijken naar riders, wat liggen in de zon. Mijn relaxte staat van zijn is een van onwetendheid....
Iedereen lijkt het naar zijn zin te hebben, dus ook ik pak de fiets.
Bescherming om, stiekem toch wel bang....
Helm op....
En nu.... alleen maar achter deze jongens aanrijden....
klik hier om te zien wat die jongens doen in zo'n bikepark
Die beschermende kleding is echt nodig....
En wat betreft het verslag van mijn rit en foto's van Dowhill-daisy-ride-with-rose.... more will be revealed.
Cool, downhillen met Uggs :D
ReplyDeleteJa goed heh, ik dacht ehm TRENDJESETTEN
ReplyDeleteen na afloop fietsen ze weer omhoog? ..:-)
ReplyDeleteNee hoor, gewoon met de fiets in de lift, het heet immers downhillen en niet op en neer hillen. Het is echt een fikse berg hoor, die rijdt je niet even op en op die manier weer eraf. Het dalen vreet energie, fysiek, maar ook de enorme concentratie, heftige sport.
ReplyDelete