Jongensdingen

Pas zag ik op een regenachtige zondagochtend twee jongens staan aan de waterkant met een hengel. Ik heb er een tijdje naar staan kijken er was iets vreemd in het beeld.

Allereerst stonden ze aan het water waar ik mijn hond altijd bij uitlaat, dit water is een soort van veredelde gracht in Amsterdam Zuid, ik wist niet dat daar vissen in konden leven, ze zitten ook weleens bij dat super kanaal bij het Amsterdamse bos, vissers dan, dat snap ik, dat water is groot en heeft niet de kleur en geur van stads afval..

Ten tweede regende het en hadden ze niet zo’n “vissers parapluutje”, oftewel deze jongemannen namen de regen voor lief en sterker nog zij zagen het niet als een probleem.

Ten derde, ze zagen eruit als twee van die “pillen-poppende-kauwers” die je tegenkomt op een hardcore feestje bij de sporthallen Zuid, met een bleek gelaat treden zij enkel de wereld in ten tijde van DE NACHT, zeg maar.

Ten vierde leek het alsof ze het eigenlijk wel naar hun zin hadden, hengeltje uitwerpen, binnenhalen, takkenbos aan de haak, haak schoonmaken, hengeltje uitwerpen, staan, kijken, elkaar een blik schenken, hengeltje binnenhalen en uitwerpen.

Al met al zag het er voor mij vreemd uit. Waar vissen ze nu toch naar? Zwemmen er hier karpers? Zoeken ze een fiets? Is dat touwtje dan niet te dun? Hebben ze geen last van de regen? Waarom doen ze dit op Zondagochtend? Wat zullen al die “sjieke types” hier in Zuid daarvan vinden?

Ik heb dit ochtend vissen in mijn hoofd opgeruimd in het kasje “jongensdingen”.

Jongensdingen is iets abstracts voor mij als vrouw. Het kan zijn voetbal, tinnen soldaatjes, vissen, een stenen verzameling, boeken over de natuur, landje pik, gameboy, wielrennen, een vechtsport, stripboeken, het kan zo’n beetje alles zijn en feitelijk kan ik de meeste van die dingen ook wel doen, niet alle daar er fysieke verschillen zijn tussen de man en de vrouw, echter daar gaat dit niet over. Ik kan als ik wil heel veel van de akties doen die in de categorie jongensdingen valt zonder dat ik jongensdingen doe

Het zit m namelijk niet in het vissen, voetballen, gamen, fietsen of al die andere dingen, het zit m in de jongens. Jongens, ook die van 50 plus, hebben een manier van doen die mij als vrouw echt vreemd is. Jongens hebben een manier van passie delen zonder te praten die mij als vrouw volledig onbekend is.

Een tijdje terug was ik in de fietsenwinkel en er kwam een andere fietsvrouw binnen, we checkten elkaars heupen, hoofd, borsten en fietsen uit, gaven elkaar een categorie, dat is namelijk wat elk vrouw in een oogopslag doet bij andere vrouwen, aan de hand van deze maat bepalen wij onze concurrentie positie, we glimlachten naar elkaar en draaiden om elkaar heen. We wisselden nummers uit met de opmerking dat we een fietsmaat zoeken en het was klaar.

Een week later zaten wij voor de eerste keer op de fiets, twee volslagen vreemden.

De eerste vijf minuten hadden we het al over onze fietskleding, de volgende vijf, wisten we al van elkaar wat we wel en niet eten en waarom, vervolgens kwamen onze levensverhalen op tafel en hadden we deze afgerond VOORDAT we het Amsterdamse bos weer uit waren, daarna kwamen de relaties en one night stands en onze issues daarmee, voordat we bij Zwaneburg waren hadden we al besproken hoe het contact met onze families was en ten hoogte van Haarlem hadden we onze persoonlijke issues besproken en de levenslessen die we aan het leren waren. Op de terugweg ging het nog even over waar de juiste fietsbroek te kopen en over onze werkgevers en wat er moet veranderen aan de organisatie waarbinnen we werken. Dan ben je zo 70 KM verder, maar ondertussen weet ik geeneens op wat voor fiets ze rijdt.

Jongensdingen hebben niet dat verloop, jongensdingen gaan in de stilte, het is een weten dat hoe dan ook, los van wat er plaatsvindt, los van wie er mee doet, het zijn jongens en er is een wederzijds begrip waar een vrouw nooit aan zal deelnemen.

Jongens kunnen ruzie krijgen met elkaar gaan matten en de volgende keer is er weer die zwijgzaamheid en delen en ze kunnen gewoon verder gaan. Vrouwen niet, wij willen graag nog even met je praten, even delen hoe wij ons nu toch eigenlijk voelen. Dat is toch van de gekke, even delen hoe ik me voel, even vertellen hoe ik het ervaar, mens, we zijn aan het fietsen, houd toch eens vijf minuten je kop dicht!

Ik doe wel veel van de dingen die jongens doen, ik ben dol op fietsen dingen, de fietswereld is altijd best een jongenswereld geweest. Tegenwoordig fietsen er veel vrouwen en zijn er aanpassingen nodig binnen de wereld rondom het fietsen.

Bijvoorbeeld de fietsenwinkel waar ik kom, waar ik mijn fiets heb gekocht. Toen ik daar net kwam stond er een soort van communicatief gestoorde monteur. Het soort autistische neanderthaler die het beste in zijn hok kon blijven en vooral niet contact moest maken met bijvoorbeeld mij, want dat zou kunnen betekenen dat ik nooit meer komen zou.

Tegenwoordig staat er een hele lieve, oprechte, positieve monteur. Een jongen uit het oosten, met een grappig accent, die mij meeneemt in de wereld van jongensdingen. Hij laat me spaken zien die op een bepaalde manier zijn gedaan, een soort van om en om zwarte spaak, witte spaak. Hij laat me een Pinarello frame zien wat hij net heeft opgebouwd als fix met een mooi stuur en verteld erover. Echt machtig mooi, als ik in staat ben 5 minuten mijn kop dicht te houden zou ik mee kunnen gaan in de wereld van “jongensdingen”. Zwijgzaam kijken we naar versnellingen, banden, lugs, crankstellen en zadels. Heel even waan ik mij op een plek waar ik de sleutel van het begrijpen van “jongensdingen” in handbereik heb. Ik heb hoop dat ik binnenkort mijn twee vissende gabbers kan begrijpen, dat ik een tinnensoldaatje kan presenteren op een drukke middag in de stad en dat ik de stad tot stilte kan manen, want we doen “jongensdingen” en dat doen wij in stilte.

Sinds het fietsen ook een vrouwen ding wordt lijkt het me best zwaar voor de mannen. De fietswereld was natuurlijk een soort van “lost World” een geheime plek waar wij vrouwen niet komen en nu is dat niet meer zo. Het zal niet lang meer duren voordat de stilte van sommige kolletjes (voor de niet fietsers: dat zijn die bergen waar fietsers tegen op rijden en waar ze voor hun plezier helemaal stuk gaan) wordt vervangen door een gekwebbel over familie, vrienden, levensverhalen, werk, broeken, stuurlintjes, cremetjes etcetera.

Ondertussen ben ik blij dat ik door de monteur wordt meegenomen in de wereld van contrast tussen Pinarello framepjes en electronisch schakelen.

Jammer dat ze op de site het lelijkste Pinarello frame hebben gezet, maar ja, de wereld van jongensdingen kan ook niet worden ervaren vanachter de computer. Pinarello klikkerdeklik