Chemische stofjes

Een chemische brand! Bij het Westelijk Havengebied… in Amsterdam!

Geen vuiltje aan de lucht, bij mij in sjiek zuid, gewoon blauw met hier en daar een wolk. Op de site van het NOS zag ik wel wat nieuws, maar geen melding over binnen blijven en ramen en deuren gesloten houden. “Ik ga fietsen, brand of geen brand.”

Mijn lievelings-rondje is die langs Sloten, door rijden langs de ringvaart, naar de bakker bij de brug, daar rechts af de ringvaart af, het viaduct, spoor over, dan langs de huisjes links, een beetje omhoog, over de dijkjes midden in het weiland, dan links af over een soort semi-cross-fietspad, richting Haarlem, onder een tunnel door en dan kom je uit bij een dorpje langs het water, je weet wel dat water waar de pont over heen gaat, en als ik dat volg, kom ik bij de club waar je op zondag wedstrijdjes kan rijden en vanaf daar is het richting huis. Dit rondje is mijn makkelijke rondje, geen nadenker, niet teveel km’s gewoon de benen lostrappen met een muziekje op het oor.

Door de rookwolk die boven het Westelijk Havengebied hing kon ik gisteren mijn rondje niet rijden!

Dat is vervelend!

Een beetje geïrriteerd - naar de wolk kijkend - rijd ik op de ringvaart en bedenk me hoeveel vuil er de lucht in vliegt. En dan die deeltjes die op het land terecht komen! In het water naast me zwemt de familie drijfsijs en ik begin me op te winden…

“Het is toch onvoorstelbaar wat wij mensen met deze planeet doen? Vieze lucht in de stad door auto’s, op vakantie met vliegtuigen, stroken asfalt, de vuilstort, papier bij papier en de batterijen in een aparte bak.” Zegt mijn hoofd terwijl ik me bedenk dat ik als consument mijn vrouwtje kan staan. Zo kan ik er voor kiezen om geen producten uit de chemische industrie te gebruiken, of in ieder geval bewuste keuzes maken... “Dat ga ik doen!” Als een potentiële activist maak ik een lijstje: verf, medicijnen, twee componenten lijm, van die piepschuimbakjes... ik weet eigenlijk niet zo goed welke producten, wat ik nu moet gaan boycotten? Het wordt drukker op de ringvaart en inmiddels erger ik me ook aan de auto’s. Ik word langzaam aan boos op de mensheid “Die vervloekte auto’s! De vervuiler betaald!” raast het door mijn hoofd. “Ga toch met z’n allen fietsen joh!” wil ik het liefst uitroepen. “Iedereen weet dat de auto de veroorzaker van alle problemen is!”  In mijn fantasie bekogel ik al die auto’s met bidons.

Ik fiets door, krijg de wind in de rug en kom in een lekker ritme. “Oooooh een koetje!” zegt mijn hoofd ineens. “Aww, liehief!” Ik buig af richting Schiphol en rijd dan weer terug naar de Ringvaart en kom op een leeg fietspad dat in een rechte lijn, met de wind mee, richting huis loopt. Ik voel me net Fabian, ik kijk naar mijn benen... en ja hoor! Die zijn al een stuk gespierder! Ik heb er inmiddels veertig kilometer op zitten en voor me doemt de rookwolk weer op.

“Goh,” denk ik, “dat is handig, door die rookwolk kan ik mooi zien dat ik richting huis rijd, net als de twintowers vroeger in New York, een handig punt wat je vanaf de wijde omgeving ziet.” En ik peddel lekker door.

Gaaf heh dat spul dat je hersenen aanmaken tijdens het fietsen?