Afzien, het lespakket

Wat is dat toch op de fiets, dat op sommige momenten mijn hoofd volmaakt stil is en ik me verbonden voel met de elementen en de tijd voorbij vliegt terwijl ik in het ritme van mijn pedaalgang zit. Terwijl het een tien minuten later oorlog is in mijn hoofd en alle zwakkere punten van mijn karakter de overhand nemen en ik vanbinnen verander in een jankerd of een feeks?

Soms, terwijl ik fiets en ik ga net het stuk met tegenwind in vraag ik me af waarom ik niet gewoon ben gaan borduren als hobby.

Waarom is het zo dat als ik en moeilijke dag heb en niets de drukte of onvree in mij kan stillen en ik op de fiets stap en ik op een plek van diepe innerlijke vrede kom?

Ik ben niet altijd opzoek naar het waarom achter mijn fietsplezier, maar soms verwonder ik me over de effectiviteit van deze sport. Ik vind fietsers vaak ook tevreden gelukkige mensen.

Een paar weken geleden kwam ik viavia, na wat heen en weer getwitter, terecht op de site van het boekje “Afzien voor beginners” en bedacht me dat dit weleens een goed boek voor mij zou kunnen zijn. Ik vermoedde dat het boekje mij zou vertellen hoe ik af kan zien  als fietser, een soort gids boek waarvan ik een betere fietser zou kunnen worden. Met tips....

Niets is minder waar terwijl ik aan de andere kant er wel een betere fietser van kan worden. Dit boekje gunt me namelijk een blik in het hoofd van een vrouwelijke fietser die het lef heeft om mee te doen met de Tour d’Afrique. Dat is een fietstocht van vier maanden die van Cairo naar Kaapstad gaat, dwars door Afrika.

Wat een herkenning vind ik in dit verhaal. Zo beschrijft de auteur van het boekje, Louise, de groep en haar plek daarbinnen. Maar vooral al de verschillende karakters en doelen van de kleden van de groep en hoe zich dat uit binnen de groep. Zo zijn er fietsers die gaan voor snelheid, fietsers die gaan voor elke kilometer van de tocht, anderen gaan vooral voor de gezelligheid en weer anderen gaan voor de ervaring en rijden rustiger. Er onstaan vriendschappen, maar ook frustraties, ergenis maar wat ik vooral in het boekje zie is groei en zelf reflectie. Op een voor mij herkenbare eerlijke manier beschrijft Louise wat haar is opgevallen tijdens de reis en wat er in haar gebeurd. Dit gaat o.a over flow, het in je ritme zitten op de fiets en kunnen gaan, het landschap en de verschillen in levenstijl en cultuur, de organisatie van de rit en hele banale zaken als het tekort aan voedsel of leven vanuit een kist met spullen.

Wat mij opviel tijdens het lezen van “Afzien voor beginners” is dat op een bepaalde manier er weinig verschil zit tussen de ervaringen, gevoelens en gedachten tijdens een tocht op de Utrechtse heuvelrug met eenn groep van dertig man en de Tour d’Afrique. Alleen de intensiteit van de belevenis verschilt uiteraard enorm. Veertig dagen beleven wat mij al zo diep raakt na een weekend op de fiets...

Louise Cornelis beschrijft de tocht in een wisselende toon, soms als observeerder, soms als deelnemer, ze heeft me meegenomen in een wereld van afzien waarvan ik me afvraag of ik het zou kunnen, het zou willen. Ergens verlang ik nu al naar haar volgende boekje, ik hoop dat ze een tocht gaat maken in Amerika, dwars door die vreemde cultuur en hopelijk deelt ze die ervaring, maar ja, ik moet haar nog even overhalen.

Afzien voor beginners (http://www.afzienvoorbeginners.nl) is een absolute aanrader voor beginnende en gevorderde fietsers en fietsers op zoek naar een nieuwe uitdaging, maar ook voor vrienden van fietsers en liefhebbers van extreme reizen. Ach, zelfs iekmand met interesse in de mens en groepsdynamiek zal plezier halen uit dit boekje.