...en al die andere fietsjongens.
Het is nog niet eens zo gek lang geleden dat ik met mijn fototoestelletje op het Museumplein stond om foto’s te maken van wielrenners. De Giro was in de stad en voor mij was het de eerste keer dat ik de mannen - die ik normaal op tv zie – van dichtbij kon aanschouwen. Ik weet nog precies hoe ik me voelde, ik was een beetje zenuwachtig en stond maar foto’s te maken van renners op hun mooie fietsen. Het was echt een bijzondere dag en ik heb zeker 1000 foto’s gemaakt.
Ook vorig jaar - maar dan wat later in het seizoen – zat ik bij het NK tijdrijden in de volgwagen van Vos en stond ik foto’s te maken van Jos van Emden die op het podium stond. Ik stond een meter van Lars Boom vandaan en iets later bewonderde ik de fietsen van de Vacansoleitjes.... ik ontwikkelde mij tot een heuse fan!
Inmiddels ben ik al met de hoofdredacteur van Fiets mee geweest naar de presentatie van de Rabo’s in de Efteling en heb ik de mobiele nummers van renners in mijn telefoon staan. Want ik schrijf immers over fietsen...
Ik ben journalist.
Maar ik ben ook gewoon een wielerfan! Die gasten in het lycra zijn doodgewoon mijn helden! En ik ben nog niet helemaal gewend aan mijn journalisten-rol. Het journalisten pak zit nog niet helemaal goed. Deze week lijk ik in een stroom versnelling terecht te zijn geraakt, donderdag reis ik af naar het zuiden om Jos van Emden te gaan interviewen en tien minuten geleden werd ik terug gebeld door Maarten Tjallingii. Ik heb contact met de perspersoon van de ploeg van Niki Terpstra en ben al en tijdje op Hoogerland aan het jagen. Dat maakt dus best wel indruk op mij. Zo stond ik net nog te stotteren op de voicemail van Maarten Tjallingii: “Oh, ik kom niet meer uit mijn woorden, ik bel je later wel terug.” hoor ik mezelf zeggen terwijl ik het bericht inspreek. Ik kon wel door de grond zakken. Gelukkig belde hij me lachend terug, dat interview komt er wel.
En over een tijdje zal ik er wel aan gewend zijn om contact te hebben met mijn helden... de mannen in lycra.
Maar, hoe moet het nou als ik Niki bel?
Ach... over omgangsvormen moet je je niet druk maken. Gewoon zijn wie je bent en vooral ook zo blijven. Niets aan doen.
ReplyDeleteMet je schrijven is niets mis en dat is toch de output. Met die input komt het dan meestal vanzelf wel goed leert mijn ervaring.
Succes met Niki!
gr,
Jorg