Naast de buurman

Om mijn deelname aan Alpe D’huZes 2011 te steunen heeft Roseversand mij een fiets gegeven die ik, voor een jaar, mag gebruiken. Aan het eind van dat jaar gaat de fiets weer terug naar Duitsland. Het grote Duitse fietsbedrijf heeft naast de al bestaande Red Bull racefietsen nu ook een lijn fietsen die de naam Rose draagt. Wat is er nou leuker dan een fietsmeisje of poldertrapster of klimgeit –in-wording die Rose heet op een fiets met dezelfde naam? Gisteren heb ik die fiets opgehaald.

Bij EPbike in Zeist is de fiets gebruiksklaar gemaakt. Nu was dat weinig werk, want Roseversand heeft de fiets keurig afgeleverd. Hier en daar nog wat afstellen, mijn eigen zadel erop, Polar overzetten en klaar. Ik heb gisteren een klein stukje op de nieuwe fiets gereden en – zo moet ik eerlijk toegeven – het voelt een beetje gek. Allereerst zijn er de kleine verschillen in geometrie, deze fiets is iets zenuwachtiger dan mijn oude. Dan is er het verschil in gewicht, het lijkt net alsof ik op een veertje rijd. En als klapper op de vuurpijl, de andere afmontage met een ander verzet. Ik koos voor Sram Force en moet nog wennen aan het schakelen, al wist ik van de Sram Rival groep die op mijn Empella zit dat het een lekker systeem is. Op de nieuwe fiets zit ene andere cassette, met kleinere stapjes, dat is nog even wennen. Het blad voor heeft een ander formaat en ik zocht gisteren nog naar mijn cadans.

Ik moet alleen wel toegeven dat er iets niet helemaal lekker zit. De fiets staat bij me in huis en iedere als ik er langs loop of als mijn blik erop valt dan schrik ik een beetje. “Die stond er gisteren nog niet” denk ik dan.

Het is eigenlijk net alsof de buurman mijn huis in is gelopen en naast me in bed is komen liggen terwijl ik sliep. Dat ik dan wakker word en naast me een leeg kussen verwacht, maar in plaats daarvan ligt daar .... de buurman! Ik sta op, ga een ontbijtje klaarmaken, kom terug uit de keuken en wie zit daar op de bank in zijn onderbroek met de afstandsbediening in de hand tv te kijken? De buurman! Wat doet die gozer hier? Ik kijk – hoe vaak zie je de buurman nou in zijn onderbroek – en ontdek dat hij best een goed lijf heeft. Ik droom weg, zie zijn schoonheid en met een klapper kom ik terug op aarde... “De buurman zit in zijn onderbroek op de bank! Dat is toch op zijn minst alarmerend?” In de loop van de dag – als de buurman zich eindelijk aangekleed heeft – raken we in gesprek, we maken grapjes en leren elkaar wat beter kennen. Ik vertel de buurman dat hij dat niet meer zomaar mag doen, zo mijn huis binnenvallen, en de buurman laat zien aan me dat het een hartstikke leuke jongen is.... zoiets.

Kortom... de nieuwe fiets is mooi, alles klopt eraan, alleen ik moet nog een beetje wennen. Ik kan er nog niet zo goed mee overweg, maar ik weet dat ik in de loop van de week aan iedereen die het maar horen wilt ga vertellen dat dit de beste fiets is en dat ik nooit meer wat anders wil.

Toch jammer dan, dat de buurman aan het eind van het jaar terug naar de buurvrouw moet.